این یادداشت هرچند رویکردی ضدایرانی دارد، اما به افزایش نفوذ منطقه‌ای ایران، روسیه و چین کاهش توان بازیگری واشنگتن در منطقه اذعان کرده است.

قدیمی‌ترین روزنامه دانمارک نوشته است که اکنون محور ایران-روسیه-چین به قدرتی غیرقابل چشم‌پوشی در منطقه تبدیل شده که می‌تواند آمریکا را به چالش بکشد.

در ادامه متن کامل این یادداشت آمده است:

 ۶ سال بی‌ثباتی در این منطقه، رویای حکومت دموکراتیک را به محاق برده است. تنها کسانی که در این میان بر امواج متلاطم سوار شده‌اند، سه بازیگری هستند که سخت‌ترین رقیب قدرت‌های غربی به حساب می‌آیند؛ چین، روسیه و ایران. این محور ضددموکراتیک در خلأ حاصل از شکست استراتژی‌های غرب، در حال ورود به خاورمیانه هستند.

روسیه توانست طرف ۲ سال، روند و نتیجه جنگ سوریه را تغییر دهد و منافع راهبردی خود را در این کشور تأمین کند. نفوذ غربی‌ها در سوریه حالا تحت فشار قدرت و نفوذ روسیه قرار گرفته و مسکو این شانس را برای خود می‌بیند که این مدل پیروزی را در دیگر مناطق خاورمیانه تکرار کند. آنطور که نیوزویک گزارش داده، روسیه در حال تقویت حضور خود در یمن، لیبی و مصر است. دیری نمی‌پاید که روسیه به منطقه‌ای که سال‌ها تحت تسلط آمریکا بوده، بازمی‌گردد.

این داستان در مورد ایران هم صادق است.

این کشور شیعی از یک کشور منزوی، بخشی از محور شرارت و هدفی احتمالی برای حمله آمریکا و اسرائیل به قدرتی بدل شده که با بیشترین سرعت، نفوذ خود را در منطقه بسط می‌دهد.

عقب‌نشینی آمریکا از عراق، فضا را برای بسط نفوذ ایران در این کشور باز کرد. نیروهای ایرانی همچون بمب‌های روسی به تغییر روند جنگ به نفع بشار اسد کمک کردند و به لطف همین تلاش‌ها است که حالا ایران رویای ایجاد مسیری از خاک خود تا سواحل مدیترانه و بلندی‌های جولان را از طریق خاک عراق و سوریه در سر می‌پروراند. از طریق همین مسیر است که ایران می‌تواند نیروهای خود و شبه‌نظامی‌های عراق تحت حمایتش را که حالا تجربه نبردی ۶ ساله را در کوله بار خود دارند، بسیج کند. ایران توانست طرف مدتی کوتاه، در بخش‌هایی از خاورمیانه حضور جدی و قوی داشته باشد که دیگر کشورها بارها برای نفوذ به آن مناطق، تلاشی بی‌ثمر کرده بودند.

و نهایتاً چین که در اقدامی تاریخی، گام در خاورمیانه گذاشته است. اولین و مهم‌ترین دلیل این اقدام چین، تکاپوی نفت و دیگر منابع خاورمیانه است. در حالی که غربی‌ها ایران را تحریم کرده بودند، چینی‌ها رابطه خود را با ایران حفظ کردند و حالا که بازار ایران در سایه توافق هسته‌ای به روی سرمایه‌گذاران غربی باز شده، چینی‌ها جایگاه بسیار مناسبی برای خود در این کشور یافته‌اند.

مجله «فارین افرز» اخیراً در مقاله‌ای نوشته بود: «اگر پکن نهایتاً به انتخاب یک شریک اصلی برای خود مجبور شود، احتمالاً ایران را انتخاب خواهد کرد. تهران فرصت‌های استراتژیک چشمگیری برای چینی‌ها دارد. ایران دیدگاهی عمیق‌تر از امنیت منطقه به چین می‌دهد. علاوه بر این، نظام ایران نیز مانند رئیس‌جمهور چین، آرزوی تغییر نظم بین‌الملل و کاهش تسلط آمریکا را در سر دارد.»

چین در حال ساخت اولین پایگاه نظامی خود در خارج از مرزهای این کشور در جیبوتی است؛ مکانی راهبردی در جنوب نوار ساحلی یمن و در گلوگاه ورود به دریای سرخ.

محور چین-روسیه-ایران با توجه به منفعلانه شدن سیاست خاورمیانه‌ای آمریکایی‌ها در ۸ سال گذشته، اهمیت چشمگیری یافته است. اخیراً نیویورک‌تایمز هم نوشته بود «ایران پس از آنکه آمریکا درها را باز گذاشت، بر عراق مسلط شد.»

یکی دیگر از علت‌های محتمل بودن ظهور این سه قدرت جدید در خاورمیانه، شکست بهار عربی در به قدرت رساندن مردم‌سالارها است. شش سال پس از شروع بهار عربی بر خلاف آنچه انتظار می‌رفت، بیشتر رژیم‌های عربی خاورمیانه به همان اندازه مستبد هستند که پیش از این بودند و بنظر می‌رسد که افراط‌گرایان اسلامگرا، در حال سر بر آوردن از شن‌های این منطقه هستند.

نجاه الطاعی از سیاسیون زن عراقی در تحلیل شرایط منطقه به نیویورک‌تایمز گفته: «ایران از آمریکا زرنگ‌تر است.»

این تعریف برای روسیه و چین هم صادق است.

آن‌ها به هرحال در بحبوحه تغییر رویه آمریکا، خود را به عنوان قدرت‌های پیش‌روی منطقه مطرح کرده‌اند. البته این بدان‌ معنا نیست که این سه کشور بر کل منطقه مسلط شده‌اند چون به هرحال آمریکا هنوز هم بیشترین تعداد پایگاه نظامی را در منطقه دارد ولی باز هم با شرایط موجود، این سه کشور مرتباً قدرت آمریکا را به چالش خواهند کشید.

مرکز مطالعات راهبردی و بین‌المللی دانشگاه جورج‌تاون در این خصوص نوشته: «شاید روسیه نتواند در قیاس با آمریکا، برنده میدان باشد ولی می توانند برهم‌زننده بازی باشد زیرا برای جلوگیری از تحقق نقشه‌های دیگران، اعمال نیروی زیادی لازم نیست.»

با مقایسه پولی که آمریکا از سال ۲۰۰۳ تاکنون برای دموکراتیزه کردن عراق و فتح قلوب مردم این کشور دور ریخته و سرمایه‌ای که روسیه، چین و ایران به صورت دسته‌جمعی برای کسب نفوذ در این کشور هزینه کرده‌اند، می‌بینیم که آمریکا دستاورد چندانی نداشته است.

با مقایسه خاورمیانه امروز با روزهای پس از فروپاشی شوروی، می‌توان تفاوت قابل ملاحظه موجود را دید. آن روزها روسیه مجبور شد پایگاه دریایی خود را در سوریه تخلیه کند؛ چین تقریباً هیچ نفوذی در منطقه نداشت و ایران هم هنوز با تبعات جنگی ۸ ساله دست به گریبان بود.

وقایع ۶ سال اخیر همه چیز را تغییر داد. قدرت‌های ضددموکراسی به منطقه بازگشته‌اند؛ این بازگشت فقط برای مقابله با دموکراسی تحت هدایت آمریکایی‌ها نیست بلکه برای ضدیت با دموکراسی مردم درگیر در بهار عربی هم هست.

 در ادامه این مطلب آمده است: از همه بدتر این است که در صورت فعال شدن واشنگتن، آمریکا خود را در مقابل ایران شیعه و مستحکم، ترکیه از شرکای ناتو و روسیه مجهز به بمب اتمی خواهد دید. خلاصه این‌که مواجهه آمریکا در سوریه اقدامی دیوانه‌وار است.

  این وبگاه نوشت: چنین اقدامی منجر به ورود بزرگترین قدرت‌های اتمی جهان به عرصه درگیری خواهد شد و وضعیت بسیار خطرناک‌تر از «بحران موشکی کوبا» می‌شود.

 آمریکا همیشه رویکردهای خاورمیانه‌ای خود را با روشی بد اجرا کرده است. مداخله در ایران، حمایت از دولت وقت عراق در جنگ علیه ایران، چک سفید دادن  به اسرائیل، دخالت در لبنان، حمایت از کشوهای حاشیه خلیج فارس ، حمایت از حکومت استبدادی مصر، به هم ریختن عراق، ایجاد ناآرامی در لیبی، حمایت از تجاوز سعودی به یمن و پشتیبانی از این کشور در ماجرای قطر از آن جمله‌اند که هیچ کدام از آن‌ها نتیجه مطلوبی نداشته‌اند.

پس  فعال شدن آمریکا  در سوریه ایده‌ای بدتر از گذشته خواهد بود. میزان خطر در سوریه به طور غیر قابل باوری بالا است و آمریکا نیز منافع اساسی در آنجا برای محافظت ندارد و در برقراری نظم امنیتی در منطقه ناتوان است و با درگیری با سه کشور در منطقه به ویژه «روسیه اتمی» در حال خطرپذیری است.

در خاتمه این گزارش آمده است: ترامپ باید سخنان منطقی خود در مبارزات انتخاباتی را پیش گیرد. آمریکا باید نبرد با دیگران را پس از دهه‌ها جنگ در خاورمیانه خاتمه دهد.

در این تمرین مشترک 700 نفر از کارکنان نیروی دریایی ارتش با ناوشکن‌های «الوند» و «البرز» و یک بالگرد و 700 نفر از کارکنان ناو گروه چینی حضور داشتند. در این تمرین مشترک تبادل اطلاعات، عملیات نقل و انتقالات عمودی و نشست و برخاست بالگرد صورت گرفت.

به دنبال این رویداد نشریه تخصصی نظامی «شفرد میدیا» چاپ انگلیس در تحلیلی  با توجه به تصاویر  ناوشکن الوند  و قیاس آن‌ها با هم نوشت: دیدار ناوگان دریایی چین از ایران ارتقاء یکی از کشتی‌های جنگی جمهوری اسلامی را آشکار کرد.

به نوشته این نشریه، ناوگان دریایی ارتش چین (PLAN) از تاریخ 15 تا 18 ژوئن  به مدت چهار روز در بندرعباس پهلو گرفت و رزمایش مشترکی را با ناوگان دریایی ارتش ایران (IRIN) در تنگه هرمز برگزار کرد.

بر این اساس، تصاویر منتشر شده در رسانه‌های چینی و ایرانی مشخص کرد که ناوشکن «الوند» یکی از کشتی‌های ایرانی حاضر در این رزمایش در کنار کشتی‌های چین بود  اما آنچه که به وضوح مشخص شد نصب «آنتن جدید» بر آن بود.

تحلیل تصاویر دیگر از ناوشکن الوند در دوازده ماه گذشته آشکار کرد که یک آنتن جدید در سمت راست کشتی و در روی اتاق کنترل نصب شده و این امر به طور محتمل درست قبل از حضور الوند در نوامبر سال 2016 در آفریقای جنوبی صورت گرفته است.

این آنتن استوانه‌ای شکل مجهز به قابلیت‌های جنگ الکترونیک (ELINT) و جهت‌یاب (DF) است.  افزوده شدن یک حسگر الکترونیک بر ناو شکن ایران قابلیت جدید را برای نیروی دریایی ارتش فراهم کرده است. این در حالی است که ناوشکن الوند یکی از قدیمی‌ترین کشتی‌های نیروی دریایی ایران است اما نشان داده با دسترسی به مکان‌های بیشتر و استقرارهای معمول دریایی افزون‌تر یکی از سخت کارترین کشتی‌ها است.

شفرد میدیا در ادامه نوشت: شاید ناوشکن الوند از این سو انتخاب شده تا با توجه به قابلیت اطمینان دهی آن و پهلوگیری در آفریقای جنوبی در این رزمایش نشان دهد که ایران می‌خواسته آنتن جدید را در وضعیت بزرگتر، پیچیده‌تر و شرایط دریای آزمایش کند.

در ادامه این مطلب آمده است: حسگرهای الکترونیکی نقش متمایزی را در شرایط دشوار منطقه‌ای چون خلیج فارس ایفا می‌کنند. توانایی رهگیری غیر عامل، شناسایی و کشف امواج الکترونیک دشمن ناوگان ارتش ایران را تواناتر کرده و امکان جمع آوری اطلاعات گسترده از رقبا در ابعاد بیشتر را فراهم می‌آورد.

شفرد میدیا در خاتمه نوشت با استقرار یک آنتن جنگ الکترونیک بر کشتی‌هایی چون ناوشکن الوند، ایران احتمالا کشتی های جدید مجهزتری خواهد ساخت.

ناوچه الوند نخستین ناوچه‌های کلاس «سام» نیروی دریایی ایران است که در سال 1967 ساخت شرکت انگلیسی «ووسپر تورنیکرافت» است.

این ناوچه به ندرت خارج از آب‌های ایران دیده شده بود تا اینکه در 22 فوریه سال 2011 با وارد شدن به آبراه سوئز و حرکت به سمت سوریه برای شرکت در یک رزمایش در آن کشور خبرساز شد زیرا  این اولین بار پس از انقلاب اسلامی در ایران بود که کشتی‌های ایرانی از این مسیر عبور می‌کردند.

به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری فارس، ارتش سوریه حلقه محاصره داعش را در ریف جنوب شرقی حلب تنگ‌تر کرد.

وبگاه خبری «عاجل» در خبری فوری اعلام کرد که ارتش سوریه موفق شد در ادامه پیشروی‌های خود به سمت شرق این کشور، 15 روستا را آزاد کند.

این روستاها در شرق و شمال شهر «خناصر»، واقع در جنوب شرقی استان حلب قرار دارند.

ارتش سوریه پنجشنبه هفته گذشته با وصل کردن محور «إثریا-الرُصافه»، داعش را در منطقه‌ای به مساحت 1500 کیلومتر محاصره کرد.

این روستاها شامل «عطشانة، خریبة، جب العلی، حیاة، خنیصر، زبد، دریهم، حقل دریهم، عقیل، سرداح، هواز، قلیعة، الطونیة، حمیدیة غربیة، حمیدیة شرقیة» هستند.